ره ا نوشت
وقتی مریض میشوی همه میگویند حتما حکمتی بوده اری حکمت بزرگی است بیماری من این زجر کشیدنها و این بی تابی ها خوب میدانم حکمتش را خیلی خوب این روزها که دیگر جانی برایم نمانده تا سرکلاسهای فلسفه بشینم و بفهمم که هستم یا نه و یاد بگیرم که هیوم چه میگوید و به این فکر کنم که اینهایی که من درک میکنم آیا واقعا وجود دارند یا نه آیا همانطور هستند که ادراک من میگوید؟ به جای همه اینها فکر میکنم با خودم همانطور که افتاده ام گوشه خانه فقط فکر میکنم به این دنیا به سختی هایش به دردهایش به گذرانش هیچ کدام از حرفهای فیلسوفان آرامم نمیکند فقط یک چیز را میفهمم «درد میکشم، پس هستم» و در این شرایط تنها یک مسکن برای حالم سراغ دارم یا ح س ی ن (علیه السلام)...
همچون پری که آزادانه می رقصد و می چرخد، رها همچون برگی پاییزی که تمام وجود خود را به باد میسپارد... من ره ا هستم
